Charles Valton (Pau, 1851 - Chinon, 1918), geboren in Pau in de Pyreneeën, maar hij verhuisde al op jonge leeftijd naar Parijs. Daar bezocht hij met grote regelmatig de beroemde Jardin des Plantes in Parijs, behalve een botanische tuin was het tevens een dierentuin. Veel animaliers ( kunstenaars die alleen dieren afbeelden in hun werk) werkten daar, de dieren waren een geliefd studieobject en vaak het onderwerp van hun sculpturen of schilderijen.

Charles Valton was een leerling van de beroemde Antoine-Louis Barye en Emmanuel Frémiet op de Académie des Beaux Arts. Hij leerde van hen de waarde van het detail, de gevoeligheid en het weergeven van een dier op een natuurlijke wijze.

Hij exposeerde op de Parijse Salons van 1868 - 1914. Hij werd onderscheiden met zeven medailles. Ook op de Wereldtentoonstelling van 1889 en 1900 behaalde zijn werk een gouden medaille.
Valton was vanaf 1880 gespecialiseerd in dierensculpturen, hij was een animalier pur sang.
Voor hem was het belangrijk om het wezen van het dier, de kracht, met de bijhorende emotie en de pure vormen vast te leggen.
In 1883 werd hij benoemd als Professor beeldhouwen op de Germain Pilon Académie in Parijs.

Valton's oeuvre omvat meer dan 70 dierensculpturen, hij werkte in zeer kleine edities. Meestal portretteerde hij de grotere dieren als roofdieren, vooral de katachtigen waren geliefd, maar ook herten, olifanten , beren en honden behoren tot zijn oeuvre.

Zijn werk is in diverse musea te zien, waaronder het Musée d'Orsay in Parijs.