Ismael Gentz ​​was een zoon van de schilder Wilhelm Gentz, van wie hij ook zijn opleiding kreeg. Zijn vroegst bewaarde werken omvatten schetsen die hij maakte tijdens een reis naar Karlovy Vary en die hem een ​​klacht bij de politie bezorgden wegens intimidatie. Eind jaren 1870 reisde hij met zijn vader via Italië naar Algiers. De portretten die hij tijdens deze reis tekende, werden later in woord en beeld vastgelegd in het werk Egypte van Georg Ebers. Vanaf 1879 bezocht hij de kunstacademie in Berlijn. In 1888 en 1889 studeerde hij aan de kunstacademie van Düsseldorf. Peter Janssen de oudste was daar zijn leermeester. In de jaren 1889/90 nam hij zijn ouders mee op reis naar Tunis en Tripoli. Vanaf de latere jaren 1880 nam hij regelmatig deel aan de Grote Berlijnse Kunsttentoonstelling. In 1892 verbleef hij in Parijs om te studeren. Hij werd vooral bekend door zijn portretten van tijdgenoten. De portretten zijn deels lithografisch, deels ook fotomechanisch gereproduceerd.

Ismael Gentz ​​stierf in 1914 op 52-jarige leeftijd in Berlijn en werd, net als zijn vader eerder, begraven op de oude St. Matthew-begraafplaats in Schöneberg. Beide graven zijn niet bewaard gebleven.