Zijn kunst is een onlosmakelijk onderdeel van zijn persoonlijkheid en levensstijl. Het geeft een destillatie van zijn levensgeschiedenis. Elk werk verwijst naar een fase in het leven van de kunstenaar en zijn ervaringen.
Vanuit een leven dat gedoemd leek te worden gespeeld in de schaduw of duisternis, heeft de kunstenaar geworsteld naar het licht. Zijn expressionistische schilderstijl onthult de drang om zich te manifesteren. Het onbewuste wordt het middelpunt van zijn werken. Figuratieve elementen komen op suggestieve wijze voort uit de kleuren en de vorm van de lijnen. Schilderen is voor hem een spontane actie, waarin hij elementen uit zijn verleden en heden integreert, als gedachten, ervaringen, uitwisselingen. Handgeschreven scripts, vroegere tekeningen, kinderschilderijen, wezens half mens, half dier maken zijn schilderijen abstract-lyrisch, sterk en flamboyante kleurensets expressief en mystiek. Schilderen orkestreert ook voor Marthijn de Groot. Hoe tweedimensionaal het doek ook is, de kunstenaar weet een levendig spektakel te creëren, een overweldigende operafinale, een orgasme van verf, een apotheose waarin uitersten elkaar ontmoeten.
Marthijn de Groot is ook werkzaam als keramist. Daarmee kan hij zijn manier van uitdrukken veranderen en driedimensionale tekeningen in sculpturen realiseren. Hij maakt werken, die hij 'muren' noemt, keramische schalen en abstracte figuren. Hemel en hel, licht en donker, man en vrouw, leven en dood, schoonheid en verval, absolute stilte en angstaanjagende kreten komen oog in oog te staan. Schilderen is denken en werken in uitersten.
