Constant Permeke is een Belgische schilder en beeldhouwer, geboren op 31 juli 1886 in Antwerpen. Maar hij verhuisde naar Oostende op 6-jarige leeftijd en wordt beschouwd als een van de leidende figuren van het Belgische expressionisme.
In Oostende stichtte zijn vader, een landschapsschilder, in 1893 het Stedelijk Museum voor Kunst. Permeke studeerde van 1903 tot 1906 aan de Brugse Academie en schreef zich in aan de Academie van Gent van 1906 tot 1908. Hier ontmoette hij Frits van den Berghe en de broers Gustave en Léon De Smet. Na zijn militaire diensttijd verhuisde hij terug naar Oostende waar hij samen met Gustave De Smet introk. Een jaar later keerde hij terug naar Sint-Martens-Latem waar hij ook tijdens zijn militaire diensttijd verbleef. Hier woonde hij in kluizenaarschap. Zijn werkvorm wordt deze keer gekenmerkt door een zwaar penseel en krijgt zijn expressieve kracht door brutale vormen en gedempte tonaliteit.
In 1912 trouwde Permeke met Maria Delaere en vestigden ze zich in Oostende. Nadat hij tijdens de Eerste Wereldoorlog een wond had opgelopen, werd hij met zijn gezin gedwongen om naar het Verenigd Koninkrijk te evacueren waar, na zijn herstel, zijn zoon John werd geboren. Ondanks het geluk van de familie in Devonshire verhuisden ze opnieuw naar Oostende maar de harde realiteit van het leven van de arbeider veranderde Permeke's werk in een meer duistere en depressieve stemming.
In de jaren 1920 en 1930 stelt Permeke zijn werk tentoon in Antwerpen en Parijs. Hij ging regelmatig naar Astene en Vevey in Zwitserland. In 1929 verhuisde hij naar Jabbeke waar hij zijn onderwerp veranderde van vissers en hun zeeën naar boeren en hun land. In deze periode was hij enorm productief. Hij schilderde werken als "Gouden Oogst" (1935), "De Grote Marine" (1935), "Moederschap" (1936), "Het Afscheid" (1948), "Dagelijks Brood" (1950). In 1937 begon hij te beeldhouwen. Permeke probeerde de menselijke figuur te isoleren in monumentale pogingen. "De Zaaier" (1939), "Niobe" (1946) en "De Drie Gratiën" (1949) zijn beeldhouwwerken uit deze periode.
Na de Tweede Wereldoorlog werd Permeke benoemd tot directeur van het Nationaal Hoger Instituut en de Koninklijke Academie in Antwerpen, maar nam na een jaar al ontslag. Hij had een grote overzichtstentoonstelling in Parijs, maar zijn geluk werd al snel verbrijzeld toen zijn vrouw in 1948 stierf. Emotioneel gezien zou hij daar nooit meer van herstellen.
In de laatste periode van zijn leven was zijn werk milder, zachter. Permeke toonde een verfijning in tekening en kleur. Zijn laatste werken zijn "De dame met de rode handschoenen" (1951) en enkele in Bretagne geschilderde landschappen.
Constant Permeke overleed op 4 januari 1952. Hij werd naast zijn vrouw begraven op het kerkhof in Jabbeke. Op het graf van zijn geliefde vrouw werd een standbeeld geplaatst, dat Permeke in opdracht van zijn vriend George Minne had gemaakt.
In 1997 erkende België de prestaties van Permeke door zijn portret en één van zijn werken te laten drukken op het biljet van 1.000 frank, dat in België nog steeds niet werd goedgekeurd.
