François Morellet (Cholet, 30 april 1926 - aldaar, 11 mei 2016) was een Franse kunstenaar. Hij was actief in verschillende kunstvormen gedurende zijn carrière, waaronder schilderkunst, lichtkunst, beeldhouwkunst en grafische kunst.

Morellet begon zijn artistieke carrière terwijl hij nog werkte in het bedrijf van zijn ouders, als schilder. Vanaf 1948 leerde hij zichzelf schilderen en enkele jaren later ging hij in de leer bij een professionele schilder.

Zijn werk werd beïnvloed door kunstenaars als Piet Mondriaan en de schilder Pierre Dmitrienko (Nouvelle École de Paris). Hij noemde zichzelf al in 1950 een abstracte schilder en had rond die tijd al zijn eerste tentoonstelling bij Galerie Creuze in Parijs. Uit die periode stamt zijn eerste sphère trame.

In de jaren zestig begon hij te experimenteren met kinetische kunst samen met kunstenaars als Francisco Sobrino, Horacio Garcia Rossi, Julio Le Parc, Yvaral en Joël Stein, binnen de kunstenaarsgroepering Groupe de Recherche d'Art Visuel. Deze groep wilde op wetenschappelijke wijze de mogelijkheden van beeldende kunst experimenteel onderzoeken. Hij nam ook deel aan de internationale beweging Nouvelle Tendance.

In 1963 begon Morellet lichtobjecten te maken met behulp van neonbuizen, geïnspireerd door de Amerikaan Dan Flavin. Vanaf eind jaren zestig begon Morellet zich te richten op kunst in relatie tot architectuur en kunst in de openbare ruimte. Voorbeelden van deze projecten zijn het Centre Culturel in Compiègne, de wijk La Défense in Parijs en bijdragen aan het beeldenpark van het Kröller-Müller Museum in Otterlo.

Het werk van Morellet wordt gerekend tot de geometrische abstractie en past goed bij het minimalisme van Donald Judd, Ellsworth Kelly, Sol LeWitt en Frank Stella. Tegelijkertijd vertoont het verwantschap met het dadaïsme.

Een typisch voorbeeld van zijn werk is NoEndNeon in het Zentrum für Internationale Lichtkunst in Unna, waar hij speciaal voor een ondergrondse ruimte van het lichtkunstmuseum deze installatie heeft gemaakt.