Jaap Gardenier

Jaap Gardenier werd geboren in Delft in 1930 en overleed in 2009 in Manosque. Zijn academische reis begon aan de Universiteit van Amsterdam, waar hij kunstgeschiedenis studeerde. Het was tijdens een workshop op de universiteit dat Jaap zijn diepe passie voor tekenen en schilderen ontdekte. Deze ontdekking leidde ertoe dat hij zich zo volledig in de schilderkunst verdiepte dat hij besloot zijn studie niet te voltooien en zich volledig aan de kunst te wijden.

In 1961 vond Jaap zichzelf in Lacoste, in het zuiden van Frankrijk, waar hij een betekenisvolle vriendschap sloot met de Zweedse schilder Sven Blomberg. Blomberg was in Engeland onderdeel van een kunstenaarsgroep rondom Victor Pasmore. Een jaar later, in 1962, verliet Jaap Nederland voorgoed om zich te vestigen in een verlaten boerderij in de Alpen.

Jaap Gardenier's werk kenmerkt zich door het gebruik van rijke kleuren die landschappen, stadsgezichten en havenzichten een intense psychische dimensie geven binnen hun abstracte constructie. De emoties die een tafereel oproept, vormen de basis van zijn schilderijen, tekeningen, gravures en litho's. Zijn kunst is krachtig, intens en betoverend, en balanceert op de grens tussen figuratief en abstract. Zijn werken lijken vaak abstract, maar zijn geworteld in de realiteit, een benadering die doet denken aan die van Nicolas de Staël, waarbij enkel de essentiële lijnen van landschappen, machines of menselijke contouren worden vastgehouden.

Gardenier had bewondering voor het werk van vele kunstenaars uit verschillende perioden, waaronder Vermeer, Goya, Degas, Van Gogh, Pierre Bonnard, Picasso, Nicolas de Staël, Francis Bacon en David Hockney.

Zijn carrière als autodidactische schilder werd gekenmerkt door perioden die natuurlijk voortvloeiden uit zijn picturale onderzoekingen. Dit resulteerde in series die zich richtten op specifieke onderwerpen, zoals hij zelf benoemde op zijn website "Jaap Gardenier: de landschappen van Provence, de lavendeldistilleerderij, het slachthuis van Grosage, de kust van Connemara in Ierland, de verlaten industriële haven van L'Estaque, de werelden van Harlem en Brooklyn in New York, en het menselijk gezicht als psychische spiegel."