Het werk van de Vlaming Leon de Smet kan binnen de stijl van het neo-impressionisme en het pointillisme worden geplaatst. Hij was van een latere generatie dan de leden van Les XX en een van de weinige kunstenaars die het impressionisme trouw bleef. Leon de Smet kan samen met zijn broer Gustave gerekend worden tot de tweede Latemse school. Léon De Smet was in 1907 in Sint-Martens-Latem gekomen. Hij was een groot vakman en stak iedereen in het kunstenaarsdorp met zijn vaardigheid en verfijnd kleurgevoel naar de kroon. Evenals zijn dorpsgenoten werkte hij onder invloed van het impressionisme: met losse, kleurige toetsen die hij naast elkaar plaatste gaf hij de werking van het licht op zijn onderwerp weer. In tegenstelling tot zijn broer Gustave echter werd in het werk van Léon de manier van weergeven steeds belangrijker dan het onderwerp. Hij belandde uiteindelijk in Londen, waar zijn talent snel ontdekt werd: hij werd een gewild portretschilder en maakte een reeks portretten van belangrijke schrijvers en van leden van de 'high society'. Tijdens de Eerste wereldoorlog week de Smet uit naar Engeland, waar zijn werken goed werden ontvangen door de high society. Hoewel hij een glansrijke carrière in Engeland tegemoet ging, vertrok hij in 1923 om zich vervolgens na verscheidene omzwervingen in 1930 voorgoed in Deurle te vestigen, nabij Sint Martens-Latem. In deze periode wijdde hij zich korte tijd aan het expressionisme. Hij was beïnvloed door het expressionistische werk van zijn broer, maar kon zich uiteindelijk het beste uiten in de impressionistische stijl, die voor hem natuurlijker voelde.
Léon de Smet (1881, Gent, België - 1966, Deurle, België) was een Belgisch luministisch, impressionistisch, expressionistisch en pointillistisch schilder. Léon en zijn broer Gustave (1877-1943) studeerden in 1893 aan de Academie voor Schone Kunsten in Gent.
Léon werd een bewonderaar van Emile Claus en de Luministische School (beïnvloed door het impressionisme). Hij stelde voor het eerst tentoon in Gent en Antwerpen in 1901 en in Brussel in 1903. Hij werd lid van Vie et Lumière, een kring van luministische en impressionistische kunstenaars, opgericht in 1904. Léon sloot zich aan bij de tweede Latemse School, een groep kunstenaars die zich rond 1905 in de streek van Sint-Martens-Latem vestigde. Zij hebben de modernistische stromingen in België sterk beïnvloed. In deze periode raakte Léon bevriend met de kunstenaars Valerius De Saedeleer, Maurice Sys, Constant Permeke, Frits van den Berghe, Gustave van de Woestyne.
In 1909 vertegenwoordigde De Smet België op de Biënnale van Venetië. In 1910 nam hij samen met Pierre Bonnard, Édouard Vuillard en James Ensor deel aan een internationale tentoonstelling in Brussel. Aan het begin van de Eerste Wereldoorlog vluchtte Léon naar Groot-Brittannië, waar hij een gevierd kunstenaar werd. Hij had een tentoonstelling in Leicester Gallery in 1917.
Na zijn terugkeer naar België in 1920 had hij een grote expositie in Galerie Georges Giroux in Brussel. De Smet bleef gedurende de jaren twintig en dertig van de vorige eeuw op grote schaal exposeren in Gent, Antwerpen, Brussel, Parijs, Amsterdam en Pittsburgh.
In 1930 verhuisde de kunstenaar naar Deurle. Het Museum voor Schone Kunsten in Gent eert hem met een speciale tentoonstelling in 1953.
Er is een Museum Léon de Smet in Deurle (België). Veel van zijn schilderijen bevinden zich in het Groninger museum in Brugge en in het Koninklijk Museum voor Schone Kunsten in Antwerpen.
Wij gebruiken cookies voor statistieken die ons helpen onze site te verbeteren. Door deze site te gebruiken, zonder het wijzigen van uw cookie-instellingen, gaat u hiermee akkoord.
