Over de kunstenaar

Graeme Wilcox studeerde in 1993 af aan de Glasgow School of Art en is sindsdien werkzaam als figuratief schilder. Zijn onderwerp is altijd de menselijke figuur geweest, meestal bezig met een actie of een emotionele toestand. Zijn onderwerpen zijn onder andere figuren onder water, mannen die vallen en rennen en portretten van anonieme forenzen. Deze schilderijen zijn een poging om de vreemdheid en ontroering van mensen en het dagelijks leven weer te geven.
Graeme heeft in het Verenigd Koninkrijk en internationaal geëxposeerd. Zijn schilderijen werden bekroond met de BP Portrait Award en The Royal Society of Portrait Painters waar hij de Prince of Wales Drawing Award won. In 2013 won hij de Painting Prize tijdens de National Open Art Competition in Londen.

"Mijn recente werk is beïnvloed door het leven van de stad om mij heen. In de afgelopen jaren heb ik een toename gezien van het aantal mensen dat gebruik maakt van de publieke ruimtes om verschillende redenen: demonstraties, herdenkingen, sport, om te ontspannen en om te slapen. Ik ben geïnteresseerd in hoe groepen mensen zich samen gedragen en hoe ze met deze ruimtes omgaan. Ik wil ook mensen in de marge afbeelden: toeschouwers, omstanders, pendelaars en daklozen.

Deze schilderijen maken deel uit van een serie die gebaseerd is op ervaringen en herinneringen die ik tijdens mijn reizen door het centrum van de stad heb verzameld. Ik maak foto's, maak aantekeningen en schetsen van gebeurtenissen in de straten en de mensen die er regelmatig verschijnen. Deze aides-memoires worden vaak het uitgangspunt voor mijn schilderijen. Ik werk zelden rechtstreeks op basis van beelden die ik met mijn telefoon heb gemaakt, maar gebruik liever modellen om de actie en de hoofdrolspelers van deze scènes na te bootsen. Ik zie dit als rustgevende herinneringen die bij mij blijven hangen.

Een recente ontwikkeling in mijn werk is de interesse in het idee dat de actie zich buiten het schilderij afspeelt in combinatie met het gebruik van figuren die van achteren worden bekeken. Ze observeren of reageren vaak op iets wat ongezien of buiten het doek valt. Dit mechanisme werkt om de toeschouwer tegelijkertijd als deel van de menigte te betrekken en ook om hen uit te sluiten.

Mijn belangstelling gaat uit naar het voortdurende leven van de stad en hoe het alledaagse en alledaagse plotseling vreemd of aangrijpend kan overkomen en ik hoop schilderijen te maken die iets van deze sfeer weergeven. Ik probeer het voorbijgaande moment te herscheppen en te onderzoeken wanneer een scène of persoon een verhoogde realiteit lijkt te bezitten. Ik gebruik mijn eigen geënsceneerde foto's, tekeningen en andere gevonden beelden als bronmateriaal om mijn schilderijen te construeren. Ik heb het gevoel dat fotografie en onze herinneringen elkaar voortdurend overlappen en dat er verwarring kan ontstaan tussen het persoonlijke geheugen en de fotografische beelden. Ik hou ervan om de eigenaardigheden van fotografie in de schilderijen te verwerken; lichte onscherpte, vervormingen etc. Ik wil dat de schilderijen het lichte onbehagen van een half herinnerde scène oproepen."

 

All artworks