Nils Johan Thorvald Thorsson (1898–1975), een Zweeds-Deense keramisch kunstenaar en ontwerper, heeft een onuitwisbare stempel gedrukt op de keramiekwereld door zijn uitgebreide en innovatieve werk bij Royal Copenhagen. De ontwerpen van Thorsson worden gevierd vanwege zijn bijdragen aan het Deense modernisme uit het midden van de eeuw en staan hoog aangeschreven op het gebied van de keramische kunst.
Thorsson, geboren in Eslöv, Zweden, in 1898, begon op dertienjarige leeftijd aan zijn reis naar keramiek, waar hij stage liep in de Alumina-fabriek in Kopenhagen. Zijn opleiding werd voortgezet aan de Koninklijke Deense Academie, waar hij in 1917 afstudeerde.
In 1928 was Thorsson opgeklommen tot artistiek directeur bij Alumina, een rol die hij de komende eenenveertig jaar met hartstocht zou vervullen. Zijn leiderschap werd uitgebreid door de fusie van Alumina en Royal Copenhagen in 1949, waar hij verder ging als artistiek directeur en leiding gaf aan een team van vooraanstaande ontwerpers zoals Bethe Breyen, Kari Christensen, Johanne Gerber, Grete Helland-Hansen, Berte Jessen, Marianne Johnson, Inge Lise-Koefoed, Ellen Malmer en Ivan Weiss.
Thorssons ontwerpportfolio wordt gekenmerkt door zijn thematische diversiteit, variërend van naturalistische afbeeldingen van vogels, vissen en vlinders tot abstracte en geometrische patronen. Zijn ambtstermijn bij Royal Copenhagen werd gekenmerkt door een productieve creativiteit, die bijdroeg aan ten minste vijf van de meest gevierde productielijnen van het bedrijf.
Hiertoe behoren onder meer de Solberg-serie uit de jaren dertig; de Marselis-serie van Alumina uit de jaren vijftig, ontworpen om zowel elegant als betaalbaar te zijn voor dagelijks gebruik; de series Tenera en Baca uit de jaren zestig, bekend om hun ingewikkelde reliëfpatronen; en de Diana-serie uit de jaren zeventig.
Het persoonlijke tintje van Thorsson is duidelijk zichtbaar in veel van deze collecties, waarbij zowel de Baca- als de Tenera-serie vormen bevatten die hij zelf ontwierp, terwijl andere gezamenlijke inspanningen waren. Zijn kenmerkende code markeert de basis van zijn ontwerpen, een bewijs van zijn vakmanschap.
De nalatenschap van Thorsson ging verder na zijn overlijden in 1975 in Kopenhagen, waarbij zijn aardewerkontwerpen uit het midden van de eeuw zeer gewild bleven bij verzamelaars en liefhebbers van vintage keramiek. Zijn werk is niet alleen een voorbeeld van het hoogtepunt van het Deense modernisme op het gebied van keramiek, maar blijft ook degenen inspireren en boeien die de schoonheid en functionaliteit van goed ontworpen aardewerk waarderen.
